چسب اپوکسی چیست؟

چسب اپوکسی چیست؟

زمانی که کارآیی یک چسب اپوکسی را در نظر می گیریم، بهتر است تا فرمولاسیون کلی اجزای تشکیل دهنده آن را تجزیه و تحلیل کنیم. اپوکسی ها با پلیمردار کردن یک مخلوط از دو جزء آغازین ( رزین و سخت کننده) ساخته می شوند. زمانی که رزین با یک کاتالیزور خاص ترکیب می شود، پخت آغاز می شود. پخت فرآیندی است که در آن زنجیره های مولکولی در سایت های فعال شیمیایی واکنش می دهند که منجر به یک واکنش حرارت زا می شود. پیوندهای کووالانسی بین گروههای اپوکسی شده رزین و گروههای آمینه سخت کننده (کاتالیزور) که از این ترکیب به وجود می آیند منجر به پیوند متقابل پلیمر می شوند و در نتیجه منجر به صلبیت و قدرت اپوکسی می شوند.

سیستم دو جزیی

نظارت بر شرایط پخت توسط دما و انتخاب اجزای سخت کننده و رزین منجر به تقویت ویژگی های قدرت مکانیکی، حرارتی، الکتریکی و مقاومت شیمیایی می شود. چسب اپوکسی به گونه ای توسعه یافته است که با طیف وسیعی از کاربردها و شرایط عملکردی مختلف سازگار باشد.

چسب های اپوکسی به طیف وسیعی از مواد می چسبند، و خواص آنها بستگی به ویژگیهای شیمیایی سیستم و ماهیت پیوند متقابل دارد. برخی از مهمترین الزامات عملکردی شامل استحکام شیمیایی و مقاومت در برابر حرارت، چسبندگی عالی، مقاومت در برابر آب و خواص عایق حرارتی و مکانیکی است.

سیستم تک جزیی

بعنوان پراستفاده ترین چسب، چسب های اپوکسی معمولاً به صورت سیستم های تک یا دو جزیی ارائه می شوند. چسب های اپوکسی تک جزیی معمولاً در دماهای بین 250 تا 300 درجه فارنهایت پخت می شوند، که دمایی است یک محصول با قدرت بالا را می سازد، به خوبی به فلزات می چسبد، و استحکام شیمیایی بالا را دارند. در واقع این محصول معمولاً بعنوان جایگزین جوشکاری و بهم میخ کردن استفاده می شود.

سیستم های تک جزیی از قبل دارای کاتالیزور هستند و برای پخت تنها نیازمند حرارت ملایم هستند، که بازده را بهبود می بخشند و از خطاهایی که ممکن است از گیر افتادن هوا ناشی شوند جلوگیری می کنند. علاوه براین، سرعت پخت سیستم های تک جزیی بیشتر از سیستم های دو جزیی است.

سیستم های اپوکسی دو جزیی کاتالیزاسیون آنها در دمای محیط رخ می دهد و با حرارت می توان آن را سرعت بخشید. اضافه کردن حرارت همچنین منجر به پیوندهای متقابل اضافی می شود که منجر به ویژگی های عالی می شود. سیستم های دو جزیی برای پیوند اکثر سطوح مناسب هستند. این نوع سیستم ها بخاطر توانایی آنها برای تحمل یک وزن یا نیروی ثابت بر روی یک دوره زمانی بلند و نیز مقاومت آنها در برابر اثرات شیمیایی و فیزیکی بسیار پایدار هستند. آنها به شدت تطبیق پذیر هستند، ومی توانند برای پیوند دادن، آب بندی و کپسوله کردن در صنایع متعدد شامل الکترونیک، دستگاههای پزشکی، هوافضا و .... استفاده شوند. فرمولاسیون خاص آنها نیز همچنین اشتعال را به تعویق می اندازند، به صورت تبریدی قابل استفاده است، دارای پخت سریع هستند در برابر دماهای بالا مقاوم هستند.

کاربرد های چسب های اپوکسی برای کاشت میلگرد  و کاشت بولت

عمدتا تغييرات ایجاد شده در مشخصات سازه ای، اجرایی، كاربری و ... ما را ملزم به كاشت آرماتور به منظور اجراي ستون، ديوار برشي، اتصال بتن قديم به جديد و .... و یا كاشت بولت جهت نصب بيس پليت می کند. سازه های بتنی به عللی مانند تغییرات نقشه ای، اشتباهات اجرایی، ترمیم، مقاوم سازی و طرح های توسعه می توانند نیازمند کاشت آرماتور و یا بولت در بتن فونداسیون، تیر، دال و یا دیوارهای برشی باشند. روش کاشت بولت و آرماتور یکی از کاربردی‌ترین و اقتصادی‌‌ترین روش‌های تقویت سازه است که امکان اصلاح نواقص اجرائی و اعمال تغییرات نقشه‌های اجرائی‌ را فراهم می کند.

کاشت آرماتور و بولت به 3 روش کلی انجام می گیرد. که در مقالات گذشته توضیحاتی کامل ارائه دادیم. در یکی از روش ها استفاده از مواد با پایه اپوکسی می باشدکه از چسب های اپوکسی استفاده می شود.

در بازار کشورمان از این چسب به نام های چسب کاشت بولت، چسب کاشت میلگرد، چسب انکر بولت، چسب بتن و ... یاد می شود.

چسب های دو جزیی (2-C)

چسب های دو جزیی، سیستم های 100 درصد جامدی هستند که با جداسازی اجزای واکنش دهنده به پایداری نگهداری خود دست می یابند. این چسب ها در محفظه های جداگانه به صورت "رزین" و "سخت کننده" استفاده می شوند. حفظ نسبت از پیش تعیین شده رزین و سخت کننده ضروری است تا به پخت و خواص فیزیکی مطلوب چسب دست یافت. این دو جزء با همدیگر ترکیب می شوند تا یک چسب را به مدت بسیار کوتاه پیش از رخ دادن فرآیند پخت در دمای اتاق شکل دهند. از آنجاییکه واکنش معمولاً بلافاصله پس از اختلاط این دو جزء رخ می دهد، ویکسوزیته چسب ترکیب شده با زمان افزایش می یابد مادامی که چسب دیگر بر روی بستر استفاده نشود یا قدرت پیوند بخاطر از دست رفتن مرطوب بودن بستر کاهش یابد. فرمولاسیون های موجود با سرعت های پخت متنوع موجود هستند تا زمان های کاری ( چرخه کاری) مختلف پس از ترکیب و نیز نرخ های قدرت پس از پیوند را فراهم آورند. بسته به فرمولاسیون پس از ایجاد پیوند، قدرت نهایی در یک دقیقه تا هفته ها بدست می آید. پیش از اینکه پخت به نقطه ای برسد که چسب در آن دیگر محلول نیست، چسب بایستی از اختلاط و وسایل کاربردی پاک شود. بسته به طول عمر کاری چسب، چسب های دو جزیی می توانند توسط غلتک ها، ماله ها، مهره یا روبان ها و اسپریها استفاده شوند. اگر نرخ بالاتر پخت مدنظر باشد، می توان از حرارت برای سرعت بخشیدن به پخت استفاده کرد. اینکار به ویژه زمانی مفید است که قطعات پس از ایجاد پیوند بایستی به سرعت فرآیند شوند یا چرخه عمر اضافی مورد نیاز است اما نرخ پایین تر پخت قابل تنظیم نباشد. زمانی که پخت انجام شد، چسب های دو جزیی معمولاً با حرارت مناسب و مقاومت شیمیایی به صورت سفت و سخت هستند.

چسب های دو جزیی برای کاربردهای کوچک می توانند با دست ترکیب و استفاده شوند. هرچند که اینکار مستلزم احتیاط برای اطمینان از نسبت درست اجزا و اختلاط کافی آنها برای پخت و عمکلرد مناسب است. معمولاً در اختلاط هایی که با دست انجام می شود اتلافات قابل ملاحظه ای وجود دارند. در نتیجه، تأمین کننده های چسب بسته بندیهایی را توسعه داده اند که به اجزا اجازه می دهند که به صورت جداگانه باشند و نیز روش هایی را برای توزیع مخلوط چسب ، به عنوان مثال سرنگ های جانبی و کارتریج های متمرکز را ارائه کرده اند. این بسته بندی معمولاً در یک دسته اپلیکاتور تزریق می شود و چسب از طریق یک نازل اختلاط پخش می شود. نسبت مناسب اجزا توسط طراحی مناسب بسته حفظ می شود و اختلاط مناسب با استفاده از نازل اختلاط بدست می آید. چسب می تواند چندین بار از این بسته ها توزیع شود که زمان بین استفاده هایی که از عمرکاری چسب فراتر نرفته اند را فراهم می آورد. اگر از عمرکاری فراتر رود، یک نازل اختلاط جدید بایستی استفاده شود. برای کاربردهای بزرگتر، دستگاه اختلاط سنج برای اندازه گیری، اختلاط و توزیع چسب موجود در محفظه های کوچک و بزرگ استفاده می شود.

برای مشاوره رایگان در زمینه کاشت میلگرد و بولت با ما تماس بگیرید 09125772622