برش سنگ در دوران باستان

دقیقا در انتهای دوره برنز، به نظر می رسد که انسان به مانع بزرگی بر می خورد به طوری که یک حادثه در سراسر جهان اتفاق می افتد و مردم تمام آنچه را که در عصر سیاه یا دوران قرون وسطایی یاد گرفته بودند فراموش می کنند.

بعضی می گویند که قحطی در سراسر جهان رخ داده است. برخی می گویند که طاعون همه جا را فرا گرفته است. و عده ای نیز می گویند که یک ستاره دنباله دار یا سیارک به زمین برخورد کرده و در اثر این برخورد جای دو قطب تغییر کرده و از گرینلند - محل شمال باستان - به جایی که امروز است نقل مکان کرده است. بر اساس تحقیقات باستان شناسان که احتمال تغییر قطب را مورد بررسی قرار دادند، تمامی آثار تاریخی، اهرام، و حتی بناهای اینکان و مایان به قطب شمال گرینلند متمایل شده اند.

یکی از فن آوری های از دست رفته در انتهای دوره برنز، حرفه سنگ و سنگ تراشی است. فن آوری که حتی نمی تواند توسط دستگاه های مکانیکی مدرن ما – حتی مته های الماسی - تکرار شود.

شما به اندازه بلوک های سنگی بزرگ در اهرام های بزرگ نگاه می کنید، و واقعا تعجب می کنید که چطور آنها را در محل قرار داده شده، به طور دقیقا اندازه گیری و برش داده شده اند. یکی از مواردی که اغلب در مورد تراش سنگ در دوران قدیم نادیده گرفته می شود، سفالگری سنگ های قیمتی با سنگ های آذرین سخت در عصر نقره است. در اتاق های پادشاهی موزه قاهره ده ها مورد از گلدان ها، کاسه ها، جعبه های بزرگ و مجسمه هایی که از شیار، دیوریت، گرانیت و ابسیدین حک شده اند نگهداری می شود بدون پاسخ به این سوال که چگونه مجسمه سازان باستان با چنین دقت و ظرافتی شکل های خود را برش داده اند.

کارشناسان سنگ تراشی مدرن و معماران به ما می گویند که حتی با ابزارهای قدرتمند امروز و الماس و دریل ها، همان سنگ قبر سفالی را نمی توان مجددا خلق کرد. کارشناسان باستان شناسی به عنوان نظریه پرداز هنوز درک خیلی پایینی از ابزار مصریان باستان مانند توپ های مخصوص کوبیدن و ابزار مس و سنگ دارند.

پروفسور ایوان واتکینز، متخصص علوم زمین و زمین شناسی و سازنده دستگاه، در توصیف ماهیت این مصنوعات سنگی باستانی می گوید که نحوه پردازش سنگ در آن دوران در سطح میکروسکوپیکی بوده است. وی در طول تحقیقاتش متوجه شد که اینکان و بناهای سنگی مصر باستان تشابه زیادی دارند که این موضوع نشان می دهد تکنولوژی مشابهی در هر دو کشور در آن زمان در دسترس بوده است.

از آنجایی که سنگ های آذرین برای برش بسیار سخت هستند، لذا روش های مکانیکی و فیزیکی برای برش آنها سطوح معدنی ناهموارشان را از بین می برد، زیرا این سنگ ها در اثر ضربات چکش، به طور طبیعی در زاویه های کوچک شکسته می شوند. از آنجا که سنگ های مانند گرانیت حاوی مخلوطی از مواد معدنی با درجه سختی متفاوتی هستند، نیرویی که روی سطح سنگ اعمال می شود باعث می شود که صفحه های ترک جزئی به طور طبیعی در سنگ ایجاد شده و قطعات همدیگر را حفظ کنند.