روش های مقاوم سازی سازه

مقاوم سازی سازه ها به منظور تقویت آنها برای تحمل بارهای وارده اضافی(ناشی از تغییر کاربری، اشتباهات محاسباتی و ...)، بالابردن شکل پذیری و ... با استفاده از مصالح و ابزارآلات پیشرفته و نیروی کار متخصص انجام می گردد. برای مقاوم سازی ساختمان ها (بتنی، فلزی و ...) روش های بسیاری وجود دارد که از متداول ترین آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• مقاوم سازی با استفاده از FRP
• مقاوم سازی از طریق دیوار بتنی برشی یا بادبند فلزی
• مقاوم سازی با استفاده از دمپر(میراگر)
• مقاوم سازی توسط جرم های متمرکز پاندولی
• مقاوم سازی با استفاده از بادبندهای کمانشی کششی
• مقاوم سازی از طریق جداگرهای لرزه ای

مقاوم سازی با (Fiber Reinforced Polymers)FRP :

این روش امروزه به عنوان یک روش مدرن برای تقویت سازه ها مطرح شده است. FRP از ترکیب الیاف و رزین اپوکسی ساخته می شوند. برای ایجاد یک لایه منسجم، به سطح بتن می چسبد و مقاومت فشاری و کششی آن را به طور قابل ملاحظه ای بالا می برد. وزن کم‏‏، سرعت اجرا و مقاومت بالا و سازگاری با طرح های مختلف معماری از مزایای FRP می باشد. این روش بیشتر در سازه های بتنی کاربرد دارد.

مقاوم سازی از طریق دیوار بتنی برشی یا بادبند فلزی:

این روش یکی دیگر از روش‌های مقاوم‌سازی سازه ها می‌باشد. بدیهی است که اجرای دیوار برشی وزن ساختمان را بالا برده و سختی و صلبیت آن را افزایش می دهد. استفاده از دیوار برشی و بادبند فلزی در مقایسه با روش قبل، سرعت اجرایی پایینی دارد. این روش نکات ضوابط و شرایط اجرایی خاصی را می طلبد که باید مورد توجه قرار بگیرد.

مقاوم سازی از طریق جداگرهای لرزه ای:

جداگرهای لرزه ای در تراز پایه ساختمان نصب شده و باعث جدا شدن حرکت بین سازه و زمین می شود. این المان ها سختی جانبی کمتری نسبت به سختی محوری خود دارند که در نتیجه به عنوان یک جسم صلب عمل می کند و مانع از انتقال نیرو به سازه می شود. با توجه به اینکه این روش فقط در محدوده خاصی از جرم و ارتفاع ساختمان جواب می دهد به همین دلیل خیلی محدود و فقط در ساختمان های با وزن و ارتفاع مشخص مورد استفاده قرار می گیرد.

مقاوم سازی با استفاده از دمپر(میراگر):

میراگرها جزو مستهلک کننده ها به شمار می روند و با جذب انرژی حاصل از حرکات زمین به سیستم سازه اجازه ورود به ناحیه غیر خطی را نمی دهد و بدین ترتیب عملکرد و مقاومت ساختمان را بالا می برد(ضریب میرایی ساختمان را بالا می برد). میراگرها دامنه نوسان و پاسخ ساختمان نسبت به نیروهای وارده را کاهش داده و باعث اتلاف و هدررفت بخش قابل توجهی از انرژی ارتعاشی - قبل از رسیدن پاسخ سازه به حد نهایی - می شوند. دمپرها معمولا در مهاربندی ها، اتصالات و اجزای غیر سازه ای قرار می گیرند به شرطی که از لحاظ معماری و ملاحظات زیبایی مشکلی به وجود نیاید.